Een emotionele tijdreis!

Er is een aanvraag binnen gekomen via MeesterwerkFoto:

Heb je iets met een werkplaats, industrie/landbouw achtigs?

Van elke urbexlocatie weet ik nog precies hoe ze eruit zien, welke bijzondere dingen er waren of wat er gebeurd is. Ik struin door mijn bestanden en ineens denk ik aan dat ene huis…..

Het huis vind ik niet zo bijzonder, maar als ik de deur van de schuur lostrek slaat mijn hart over! ❤️

Ik stap in een oase van licht! Het begroeide raam laat hier en daar een straal licht het roze en minte schuurtje binnen glijden. Het lijkt alsof ik alles door een glow/diffuus filter zie en ik zie ineens een oud opaatje rondscharrelen in ZIJN domein! 🥰

Een oude houtkachel staat roodgloeiend in de hoek en uit de draagbare radio klinken klanken uit een ver verleden, een lokale zender met de regionale hits en laatste roddels. Het gereedschap is netjes onderhouden en geordend, zodat hij alles zo kan pakken mocht hij iets willen repareren of klussen. Terwijl zij s’avonds haar sjaals breidt is hij lekker in zijn hol, misschien geniet hij wel stiekem van zijn eigen gebrouwen wijn zittend bij de warme houtkachel, hij heeft namelijk een kas met druiven naast de schuur!

Een klein half uur zweef ik ergens in een andere tijd, voel ik me super op mijn gemak en geniet ik van het prachtige licht wat mijn camera maar niet kan vangen. Ik voel me thuis en ik zie hoe de bewoners hier met veel zorg en liefde gewoond hebben…. totdat ik ruw weer in de realiteit terug getrokken word!!!

Een groepje populaire jongens met grote monden, opvallend veel merkkleding en veel lawaai filmen zichzelf in de kas en rond het huis. Ze hebben nergens respect voor, zitten overal aan en trekken alles uit elkaar. Ik kijk toe hoe ze dingen kapot maken en het steekt in mijn hart. Ik maak mijn foto’s, pak mijn camera in en verlaat dit kleine paradijsje, verdrietig; waarschijnlijk ben ik de laatste persoon die het schuurtje in deze vorm gezien heeft…..