Urbextrip 22 Augustus 2020

De afgelopen weken was het vreselijk druk! Ik had gedacht dat ik door de coronacrisis zonder werk zou zitten, maar dat bleek dus totaal anders te zijn; twee bruiloften, diverse familieshoots, veel schoolfotografie en een groot aantal privé/persoonlijke shoots hebben me de afgelopen weken (en nog steeds) flink beziggehouden!

Eerlijk gezegd, ik vind fotografie leuk en ik word er blij van, maar met zoveel werk moest ik er toch even uit! Toen ik een uitje van Urbex Wereldwijd tegen kwam, dacht ik: “Dit is een goed excuus om gewoon die datum weg te strepen in mijn agenda!” Dus heb ik mijn urbex maatje Sjef geappt en gevraagd of ik die dag mocht langswaaien.

Zo gezegd zo gedaan! Vrijdagavond zaten we achter de computer om te kijken hoe we bij de desbetreffende locatie moesten komen en oh chips! Deze locatie lag wel erg dichtbij de Franse grens! (Mijn verstandhouding met de Fransen zorgt bij mij voor klotsende oksels.) Afijn, wij achter de pc om te kijken waar we langs zouden rijden en welke locaties we nog meer zouden kunnen bezoeken. Ik geloof dat we eigenlijk een beetje moe waren: “Heb jij zin om alles uitgebreid uit te zoeken? Onderzoek te doen?” Nee, eigenlijk niet. “Zullen we op de bonnefooi gaan?” Ja laten we dat maar doen.

Legale urbex buizenbakkerij

Zaterdagmorgen om tien uur konden we terecht voor een legaal bezoek aan een oude buizenbakkerij. Voor urbexers is het best bijzonder dat je een urbexdag pas tegen een uur of zeven vertrekt. Normaal gesproken heb je een paar illegale locaties die je voor dag en dauw wilt bezoeken i.v.m. beveiliging, oplettende buren of andere vervelende zaken. Deze dag konden we dus op ons gemak beginnen. Een ontspannen ritje naar de locatie, voor de deur parkeren, rustig je tas en spullen pakken…. het voelt zo tegenstrijdig.

Een vriendelijk oud mannetje vangt ons op en brabbelde wat over de locatie, het is moeilijk om hem te verstaan, maar van Sjef begrijp ik dat de fabriek van zijn vader is geweest. De oude man begeleidt ons naar de ingang en laat ons zien waar we veilig kunnen komen/lopen. (Een bizarre situatie voor urbexers want normaal klimmen en kruipen we overal op of door.)

De buizenfabriek bestond uit een kleitoren, droogloodsen, een ringoven en een stapelplaats. Wij hebben alleen de machineruimte, de oven en de droogloodsen bekeken. Het voordeel van legale urbex is dat je niet hoeft te sluipen en kruipen, het nadeel is dat, als je met een groep komt er constant wel iemand door je beeld loopt.

Gelukkig hebben we wat mooie plaatjes kunnen schieten, maar de gehele locatie hebben we niet bekeken; dat legale urbexen is niet echt ons ding. Ik ben blijkbaar een echte Einzelgänger of liever gezegd een Duoganger want Sjef of Pascal zijn er natuurlijk meestal wel bij.

Werken van Pete One

De tas ingepakt, vriendelijk gezwaaid naar iedereen bij de legale locatie en op naar de eerste echte urbexlocatie, misschien niet een hele spannende maar wel een gave die ik altijd al op mijn lijstje had staan: werken van Pete One! Volgens mij is dit niet de locatie “Pete One” want als ik mijn foto’s vergelijk met de foto’s die ik vind op internet, heb ik hele andere, dus de urbexnaam van deze loc is me niet bekend.

Het was eerst wel even zoeken toen we aankwamen, “de voordeur is gewoon open!“ Ehhh, ik zie toch echt dat de deur is dichtgemaakt met planken en schroeven. Zoals altijd moet je bij urbex niet op de eerste indruk afgaan. Er is gelukkig altijd wel een ingang te vinden en ja hoor, de prachtige werken van Pete One!

De hal waarin we ons bevinden is blijkbaar een textielfabriek geweest, want overal liggen stofstalen, draad, garen en in het magazijn liggen gewoon nog complete rollen stof. Heerlijk! Het is echt genieten! Ja dit is weer echte ubex.

• 

• 

Locatie drie een fail

Locatie drie is een huisje genaamd “Maison boedha” en wat ik ervan gezien heb op internet is het een vol huis, dat wil zeggen: alle meubels en persoonlijke dingen staan er nog in, net alsof de bewoners even weg zijn! Ja, ik verheug met op dit huis en als we dichterbij komen begint mijn hart alweer te bonken! Kunnen we ongezien binnen komen en vinden we een plekje om de auto te verstoppen? Een zwarte caddy met NL kentekenplaten lijkt ook zeker niet verdacht in het buitenland!
We rijden een smal landweggetje in, zo eentje waarvan iedereen ziet dat je die kant opgaat en zich afvraagt; “Wat doen jullie daar?” Gelukkig vind ik een plekje waar ik de auto goed kan verstoppen “Yes, de eerste horde is overwonnen!” Blij springen we de auto uit en lopen langs het pand, het dak is deels ingestort en het is overduidelijk urbex. Als we bij de inrit aankomen is deze afgesloten met een hek, met daarop allemaal plakkaten van een bouw- en tuinbouw bedrijf, VERBODEN TOEGANG staat overal aangeplakt, maar ja, dat is normaal in urbex! Een duidelijke ingang vinden we niet en ook niet een urbexpaadje!
Geen nood, dapper besluit ik over een hek te klimmen en door de overgroeide tuin te kruipen! “Ehhh….. ik zie ineens kort gras, tuinlampen, dit lijkt niet echt verlaten? Zie ik daar nu een auto? Zie ik beweging? FUCKBALLS!!! Abort mission, abort mission!” Dit is duidelijk niet verlaten en als een gesmeerde bliksem duiken we het hek weer over en sprinten naar de auto.

Locatie vier

Ik heb geen idee waar we zijn of hoe deze locatie heet “Lang leve, niet voorbereid op pad gaan!” Het is een groot terrein met immens grote hallen voor het onderhoud, de reparatie, de ontwikkeling enz. enz. van treinen. We zijn hier voor de prachtige graffiti van diverse artiesten.

Locatie vijf Maison Luzerna

Ergens zag ik een foto met een prachtige kamer, ik dacht daar wil ik naar toe. Natuurlijk geen onderzoek gedaan dus tja…. dan is alles een verrassing.

Als we aankomen op de plek waar volgens de TomTom het gebouw moet staan, ben ik even verbaasd… Is het gebouw weg? Het kan toch niet zijn dat we zoveel fails hebben op één dag? De parkeerplaats die we oprijden ligt vol met steenslag en het lijkt of de woning die we zoeken onder ons ligt. Of zal het toch de woning zijn waar we tegenaan kijken?
Een bedrijfsbusje, wat strak tegen de gevel aan geparkeerd is, doet me twijfelen, die is vast van de bewoner. Een beetje angstig loop ik toch om de bus heen en als ik bij de mensen achter het huis sluip, zie ik ineens een raam eruit liggen. Yes, we kunnen naar binnen. Eerst maar even zonder camera want ik twijfel nog steeds.
Zoals verwacht is het een lege doos (huis zonder meubels/persoonlijke bezittingen) en het is binnen aardedonker door de gesloten rolluiken. Niet echt geschikt om foto’s te maken. Als ik de kamer zie, twijfel ik wel even, wat een prachtig plafond! Om alleen daarvoor terug te gaan naar de auto en mijn camera en speciale lamp te halen? Risico voor maar één shot? Nee, ik besluit het niet te doen.

Locatie 6 Maison Hiboux

Prachtige foto’s van opgezette dieren, kunst, beelden enz. “Maison Hiboux” belooft een ingericht huisje te zijn met veel mooie details. Als we aankomen rijden roept Sjef al: “Dat wordt niks ik zie een nieuwe dakkapel!” Eigenwijs als ik ben, ga ik er nog tegenin en zeg dat hij in de war is, dat is immers het huis van de buurman! We rijden toch het weggetje in en de buurman, die aan het klussen is in de tuin, kijkt ons vragend aan. We draaien de auto en rijden nog eens langs, een compleet nieuw huis staat casco op het grondstuk. Een grondstuk wat ze blijkbaar met alle rommel erop, schoon geschoven hebben, want vijf meter verderop tegen het urbexpand aan, zie ik een bult zand liggen met een complete auto erin en nog wat ander dingen. “Rare mensen die Belgen!”
Even denk ik nog om toch, via de andere kant, door de heg te sluipen om zo ongezien langs de buurman te komen. Als we doorrijden ben ik toch blij dat we het niet gedaan hebben: een geniepig hoofd verschijnt boven de heg en kijkt ons boos na! 🙂

Al met al was het heerlijk om weer op pad te zijn en mijn lieve brave Caddy heeft ons uiteindelijk weer veilig thuis gebracht!